Sgeul #2: "Adhbhar a bhith ag ionnsachadh na Gàidhlig"

Halò, a chàirdean còire!

Tha sinn a’ comharrachadh a’ chiad mhìos dhen fharpais SGRÌOBHI againn 🙂

Tha sinn toilichte innse dhuibh a-nis gu bheil buannaiche againn airson mìos a’ Mhàirt 🏆 ‘S e Connor an t-ainm a th’ air, agus seo an sgeulachd a sgrìobh e dhan fharpais. Feumaidh sinn ràdh gun robh e gu math faisg eadar Connor agus com-pàirtiche eile, ach air a’ cheann thall, bha sinn dhen bheachd gun robh an sgeul le Connor airidh air “àite #1” 🥇

A dh’aindeoin sin, taing mhòr dhan a h-uile duine a ghabh pàirt anns an fharpais-sgrìobhaidh againn! Bidh sinn air ais aig toiseach a’ Ghiblein le cuspair eile, mar sin, cùmaibh ur pinn deiseil! ✒️

Nise…seo dhuibh “Adhbhar a bhith ag ionnsachadh na Gàidhlig”.

[Gàidhlig]

Nuair a bha mi nam leanabh, chanadh m’ sheanmhair: “Nan chitheadh tu sìthiche, na cuir an t-eagal air, cha bhi an sìthiche caidreach an uair sin.” Ach chan fhaca mi sìthiche aig an àm. A dh’innse na fìrinn, cha do chreid mi anns na sìthichean.

Mar sin, bha mi bog balbh le iongnadh nuair a thàinig mi sìos aon mhoch mhadainn aig taigh mo sheanmhar far an robh mi a’ tadhal oirre, agus chunnaic mi boireannach goirid sa chidsin ag itealach agus a’ seinn ri taobh na h-uinneige.

“What the ****?!” thuirt mise, agus leum ise leis an eagal. Thionndaidh ise mun cuairt agus chuir i a sùilean orm. “Dè thuirt thu?” arsa i. Bha mi reòta gun fhacal agus cha do thuig mi an cànan aice.

“O, Beurla…uill then, is mise Fairy, you found me, so what is your wish?” thuirt ise, le fiamh-ghàire a bha a’ coimhead beagan olc.

Chan eil mi moiteil às na thuirt mi, ach cha robh mi airson an cothrom a chall. Bha an-còmhnaidh aithreachas orm nach robh mi na b’ àirde, agus mar sin, fhreagair mi dhi, ’s mo ghuth a’ crathadaich: “I..I..wi-wi-wish..to..be..big...bigger.” “O, tha thu ag iarraidh a bhith beag, is cinnteach gun urrainn dhomh do chuidheachadh,” arsa i. Agus bhuail ise a làmhan.

Sin an t-adhbhar a tha mi cho beag ri gas feòir an-dràsta. Chaidh dà uair seachad a-rèir an uaireadair air a’ bhalla, ach dh’fhairich e mar dhà latha. Chan eil sgeul air an sìthiche sin ach bha mi faisg air marbh nuair a thàinig cat mo sheanmhar a-steach! Ruith mi dhan t-seòmar-shuidhe agus dhìrich mi suas còrd pluga-dhealain an lampa air a’ bheiseil-leabhraichean.

Fhuair mi àite-falaich ann an leabhar. ’S e leabhar ionnsachadh na Gàidhlig a th’ ann, saoilidh mi. Bha mi feumach air sin roimhe!

[Beurla]

When I was a wee child, my granny used to say: “If you were to see a fairy, you shouldn’t scare it, or the fairy won’t be friendly then.” But I didn’t see any fairies at the time. To be honest, I didn’t believe in the fairies.

As such, I was dumbstruck with surprise when I came down one morning at my granny’s house where I was visiting her, and I saw a short woman in the kitchen, fluttering and singing by the window.

“What the ****?!” I said, and she jumped with fear. She turned around and set her eyes on me. “What did you say?” she said. I was frozen speechless, and I didn’t understand her language.

“Oh, English…well then, my name’s Fairy, you found me, so what is your wish?” she said, with a smile that looked slightly evil.

I’m not proud of what I said, but I didn’t want to waste the opportunity. I’d always regretted not being taller, and therefore, I answered her in a trembling voice: “I..I..wi-wi-wish..to..be..big...bigger.” “Oh, you want to be beag. I can certainly help you,” she said. And she clapped her hands together.

That’s the reason I’m as small as a blade of grass now. Two hours passed, according to the clock on the wall, but it felt like two days. That fairy’s nowhere to be found, but I nearly died when my granny’s cat came in! I ran into the sitting room, and climbed up the plug cable of the lamp, onto the bookshelf.

I found a hiding place in a book. It’s a book for learning Gaelic, I think. I could have used that earlier!